Kościół pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Zawadce Rymanowskiej

Drewniana cerkiew w Zawadce Rymanowskiej różni się od dotąd zwiedzanych świątyń wschodnich zwartością bryły, jej trzy części wieńczy bowiem wspólny, jednokalenicowy dach, obecnie kryty blachą. Nawa jest tylko nieznacznie szersza od wiwtaru i babińca, nad którym wzniesiono niewielką w porównaniu z klasycznym wzorem cerkwi łemkowskiej wieżę. Wieńczy ją czterospadowy dach, ukoronowany cebulastym hełmem z pozorną latarnią. Analogiczną w formie, jednak mniejszą w rozmiarze wieżyczkę wkomponowano w dach nad nawą a nad prezbiterium znalazła się czworoboczna latarnia.

Świątynia wybudowana została w latach 50. XIX w. przez majstra o nazwisku Bujakowskij, tuż obok miejsca, w którym stała stara cerkiew z XVI w. Pozostawiono z niej jedynie murowane prezbiterium, które zostało przekształcone w znajdującą się obok obecnego wiwtaru kaplicę.

We wnętrzu cerkwi zachował się pięciokondygnacyjny ikonostas, datowany na wiek XVIII, jakkolwiek większość znajdujących się w nim ikon została przemalowana w 1931 r. W prezbiterium wart uwagi jest obraz „Adoracja Matki Bożej” z 1919 r. namalowany przez ks. Romana Isajczyka z Seredniego Wielkiego. Interesująca późnobarokowa ambona (XVII/XVIII w.), pochodzi z rozebranego w 1920 r. drewnianego kościoła w sąsiedniej Lubatowej. Obok cerkwi znajduje się cmentarz, na którym zachowały się 4 nagrobki z piaskowca z XIX/XX w. Po wysiedleniu miejscowej ludności łemkowskiej w latach 1945-1947, cerkiew została przejęta przez kościół rzymskokatolicki.

Obok świątyni przebiega szlak koloru żółtego z Dukli do Stasianego.