Surowica

Teren dawnej wsi Surowica położony jest na zielonym szlaku z Moszczańca do Puław Górnych, przy ujściu potoku Moszczaniec do Wisłoka.

Surowica była jedną z najstarszych wsi w Beskidzie Niskim, pierwsze wzmianki o istniejącej osadzie pochodzą bowiem z 1361 r., należała do dóbr królewskich starostwa sanockiego, w XVI w. nazwiska mieszkańców wskazują na jej dominująco ruski charakter. Już zresztą w tym stuleciu wspominany jest pop i cerkiew. W XIX i XX w. Surowica była siedzibą rozległej parafii greckokatolickiej, obejmującej sąsiadujące osady i liczącą w 1936 r. blisko 1400 wiernych. Jej siedzibą była wzniesiona w 1910 r. cerkiew pw. Zaśnięcia Bogurodzicy, jak wynika z przekazów nawiązująca do tzw. narodowego stylu ukraińskiego i przypominająca świątynię w pobliskiej Daliowej.

Osada przestała istnieć w latach 1946-47, cerkiew została po 1947 r. rozebrana, fragmenty zdobiącego ją ikonostasu znajdują się w Muzeum Historycznym w Sanoku.

Do dziś we wsi zachowały się dwa cmentarze oraz miejsce po cerkwi. Cerkwisko znajduje się na wzniesieniu nad brzegiem Moszczańca, można je rozpoznać z daleka, po okalającej je kępie wysokich, starych drzew, Na przycerkiewnym cmentarzu zachowało się kilka zniszczonych krzyży, zaś na przeciwległym wzniesieniu znajduje się drugi cmentarz – tu ocalało kilkanaście nagrobków. O dawnej osadzie świadczy także kilka przydrożnych krzyży.

We wsi stoi obecnie leśniczówka „Darów”.