Kościół pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Łodzinie

Drewniana cerkiew pw. Narodzenia Bogurodzicy w Łodzinie została zbudowana w 1743 r. w miejscu starszej cerkwi, zniszczonej wg tradycji podczas najazdu tatarskiego. Jest to niewielka jednakże wyjątkowo piękna świątynia, o charakterystycznej bryle, uznawanej za wczesny przykład latynizacji cerkwi -  tendencji rozpoczętej po synodzie zamojskim w 1720 r. i wyrażającej się w czerpaniu wzorców z kościołów łacińskich.

Tendencja ta w przypadku Łodziny przejawia się m.in. w równej wysokości ścian poszczególnych części i pozornej dwudzielności bryły. Wysokością dachu i rozmiarami planu wyodrębniono tylko dwa człony - wąski babiniec, wkomponowany w nawę,który pozostaje czytelny, dzięki zastosowaniu rodzaju niewielkiej słupowej wieży. Niższy dach prezbiterium i wyższy nawy z babińcem kryte są gontem, podkreślającym urodę zabytku nie mniej niż stojący tuż obok ogromny, kilkuwiekowy dąb. W centralnej części dachu nad nawą znajduje się pokaźna baniasta wieżyczka z ślepą latarnią, natomiast nad prezbiterium niewielka makowiczka.

Wewnątrz świątyni zachował się niewielki ikonostas, wykonany prawdopodobnie ok.1875 r., z ikonami o charakterze ludowym. W rzędzie ikon namiestnych zwracają uwagę Chrystus i Matka Boska w typie Hodegetrii, umieszczone przy ołtarzu oraz św. Mikołaj i św. Anna Samotrzecia za ażurowymi carskimi wrotami. Chrystus Pantokrator znajduje się także w rzędzie Deesis, towarzyszy mu dwunastu Apostołów, malowanych parami. W rzędzie prazdnyków, czyli ikon świątecznych, umieszczono 12 scen z życia Maryi i Chrystusa. W cerkwi znajdują się również malowane na deskach ludowe ikony z poł. XIX w. przeniesione z Mrzygłodu.

Teren wokół cerkwi jest ogrodzony stylowym, drewnianym płotem, a w sąsiedztwie znajduje się cmentarz z interesującymi nagrobkami. Po wojnie cerkiew została przejęta przez kościół rzymskokatolicki, który do dzisiaj służy jako kościół filialny parafii w Mrzygłodzie.