Rezerwat przyrody Gołoborze

Wspomniany już rezerwat przyrody nieożywionej “Gołoborze” znajduje się na terenie dawnej wsi Huczwice, w gminie Baligród.

Powstał w 1969 r. i obejmuje powierzchnię nieco ponad 12 ha. Celem jego utworzenia jest ochrona gołoborza, czyli miejsca w obszarze leśnym, pokrytego głazami i gruzem skalnym, a więc miejsca gołego, bez boru. Najbardziej znane polskie gołoborze znajduje się w Górach Świętokrzyskich ale i to bieszczadzkie jest dość popularne.

Gołoborze w Rabem jest naturalnym głazowiskiem piaskowców istebniańskich nad Rabskim Potokiem, ze zbiorowiskiem roślinności naskalnej oraz rzadkimi minerałami. Tak nisko położone gołoborza są w polskich Karpatach spotykane tylko tu, na południe od Baligrodu, na niewielkim obszarze tzw. "łuski Bystrego". Wyżej w Bieszczadach można je zobaczyć na niektórych połoninach ponad górną granicą lasu.

Piaskowce istebniańskie, które tworzą rumowiska, składają się przede wszystkim z różnej wielkości ziaren kwarcu, jako spoiwo występuje krzemionka. Wiek tutejszych gołoborzy określa się na koniec ostatniego okresu lodowcowego.

Rezerwat chroni największy płat gołoborza ale w okolicznych lasach można spotkać ich zdecydowanie więcej. Z kolei samo rumowisko zajmuje w rezerwacie ok. 1/4 powierzchni, pozostała część to zespoły leśne, m.in. olszynka karpacka w terasie Rabskiego Potoku, klasyczny dla tych gór zespół żyznej buczyny karpackiej oraz - dla odmiany unikatowy - zespół dolnoreglowego boru jodłowo- świerkowego.

Na skałach rośnie wiele rzadkich porostów, z których część jest spotykana w wyższych partiach gór. Można tu spotkać chronione rośliny jak wrońca widlastego, widłaka jałowcowatego, podrzenia żebrowca, paprotkę zwyczajną, liczydło górskie i inne.

Nadleśnictwo Baligród przez rezerwat poprowadziło ścieżkę przyrodniczą.