Góra Koziniec (522 m n.p.m.) znajduje się naprzeciw wzniesienia Berdo, po drugiej stronie Jeziora Myczkowieckiego. Jest to względnie długi grzbiet, rozciągnięty nad nieczynnym już kamieniołomem w Bóbrce. Rozpościera się stąd rozległa panorama na oba bieszczadzkie zbiorniki wodne - Jezioro Solińskie i położone poniżej Jezioro Myczkowieckie. Na horyzoncie zaś rysują się bieszczadzkie połoniny - Smerek i Pasmo Połoniny Wetlińskiej. Na północno-zachodnim i południowym zboczu wzniesienia znajduje się leśny rezerwat przyrody Koziniec, który został utworzony w 2004 r. i zajmuje 28,76 ha powierzchni. Jego zadanie to ochrona stromego, zalesionego zbocza góry, które miejscami przechodzi w skalne urwiska z wychodniami i odsłonięciami piaskowców oraz łupków warstw krośnieńskich. Rezerwat porasta las liściasty, złożony z grabów, lip, dębów, klonów polnych oraz więzów górskich. W runie można znaleźć wiele rzadkich i chronionych gatunków roślin, takich jak obrazki alpejskie, wawrzynek główkowy, lilia złotogłów, tojad mołdawski czy bieszczadzki storczyk - kruszczyk szerokolistny. Rosną tu także inne storczyki - buławnik wielokwiatowy czy listeria jajowata. Osobliwością rezerwatu jest występowanie goździkowatej lepnicy gajowej, którą spotkać można głównie w Pieninach.
Na terenie nieczynnego kamieniołomu można obserwować ciekawe odkrywki geologiczne. Samo wyrobisko ma ok. 300 m długości i 90 m szerokości, pobierano stąd m.in. materiał do budowy zapory w Solinie. Jego eksploatację zakończono w latach 70. XX w.
Przez Koziniec przebiega zielona oraz niebieska ścieżka turystyczna.