Jezioro Solińskie

Jezioro Solińskie jest bez wątpienia jedną z największych atrakcji Bieszczadów i województwa podkarpackiego, jakkolwiek geograficznie leży nie w Bieszczadach, a w Górach Sanocko-Turczańskich. To największe w Polsce sztuczne jezioro powstało w wyniku przegrodzenia rzeki San potężną betonowa zaporą, wybudowaną w latach 1960 - 1968. Sama zapora jest największą budowlą hydrotechniczną w Polsce, ma 82 m wysokości oraz 664 m długości. Zbiornik ma powierzchnię 22 km2 i największą w Polsce pojemność wody – niemal 500 mln3. Linia brzegowa liczy około 160 km a średnia głębokość wynosi ok. 20 m, przy czym najgłębiej jest przy samej zaporze bo ok. 60 m

Jezioro ma charakterystyczne dwa odgałęzienia – jedno dłuższe idzie wzdłuż rzeki San (ok. 27 km długości) i krótsze wzdłuż rzeki Solinka (14 km długości), która kiedyś wpadała do Sanu niedaleko obecnej tamy.

Zanim powstał zbiornik wysiedlono mieszkańców znajdujących się tu wiosek - pod taflą jeziora znalazły się w całości lub częściowo: Solina, Zawóz, Polańczyk, Rybne, Teleśnica Sanna, Teleśnica Oszwarowa, Bukowiec, Horodek, Sokole, Chrewt i Wołkowyja. Budynki i cerkwie zniszczono, lasy wykarczowano a cmentarze ekshumowano. Napełnianie zbiornika do obecnego poziomu lustra wody, który utrzymuje się mniej więcej na wysokości 410 - 420 m n.p.m. trwało rok. Celem utworzenia zbiornika było zapobieganie powodziom i retencja, nie mniej ważna jest jednak funkcja rekreacyjna oraz produkowanie energii.

Jezioro Solińskie posiada cztery wyspy: Skalista (zwana też Dużą), Zajęcza (zwana też Małą), Energetyka oraz Okresowa, wynurzająca się jedynie przy niskim stanie wody. W wodach zbiornika występuje duża rozmaitość ryb. Znajdziemy tu głównie sandacze, okonie, karpie, białe amury ale również okazy boleni, leszczy i płoci. Przy Jeziorze powstały liczne kwatery prywatne, pensjonaty i gospodarstwa agroturystyczne, odwiedzane co roku przez setki tysięcy turystów.