Polańczyk

Polańczyk - jedno z kilku najczęściej odwiedzanych miejsc w szerzej pojętych Bieszczadach, położony jest na zachodnim brzegu Jeziora Solińskiego, w gminie Solina, która właśnie w Polańczyku ma swoją siedzibę. Część zdrojowa położona jest na długim cyplu, otoczonym z trzech stron wodą natomiast część, w której mieszkają stali mieszkańcy jest położona powyżej.

Zdrojowa - bowiem w 1974 r. Polańczyk uznano za miejscowość posiadającą warunki do prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego, dzięki czemu mogły być tu prowadzone zakłady lecznictwa. Oficjalny status uzdrowiska Polańczyk zyskał w 1999 r., stając się jednym z czterech kurortów na terenie województwa podkarpackiego, głównie ze względu na znajdujące się tu wody mineralne. W piaskowcach krośnieńskich z okresu oligocenu stwierdzono trzy poziomy wód: wody wodorowo-węglanowo-chlorkowo-sodowe, wody wodorowo-chlorkowo-sodowe oraz wody wodorowo-węglanowo-chlorkowo-sodowo-bromkowe i jodowe. Lecznictwu sprzyja również czyste, górskie powietrze. Leczy się tutaj m. in. choroby układu oddechowego i moczowego oraz choroby kobiece. Na kuracjuszy w Polańczyku czekają nie tylko sanatoria, mnóstwo tu także kwater prywatnych, pensjonatów i ośrodków wypoczynkowych.

Głównym zabytkiem Polańczyka jest murowana cerkiew pw. Św. Męczennicy Paraskiewy z 1907 r., obecnie kościół - Sanktuarium Matki Bożej Pięknej Miłości, w której znajduje się łaskami słynąca ikona Matki Boskiej Łopieńskiej.