Cerkiew pw. Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Ustrzykach Dolnych

Murowana cerkiew pw. Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Ustrzykach Dolnych to jedyna w powiatach bieszczadzkim i leskim świątynia służąca dzisiaj grekokatolikom. Została zbudowana i konsekrowana w 1847 r., a w 1937 r. gruntownie ją odnowiono. Jako cerkiew służyła do 1951 r., po powrocie Ustrzyk Dolnych do Polski na krótko została kościołem rzymskokatolickim. W 1953 r. trafiła jednak pod zarząd władzy ludowej, która przeznaczyła ją  na magazyn - najpierw nawozów sztucznych, następnie materiałów budowlanych. Dopiero w 1980 r. powróciła do władania kościoła i funkcji sakralnych, w grudniu 1985 r. ówczesny biskup przemyski Ignacy Tokarczuk przekazał ją odradzającemu się kościołowi greckokatolickiemu.

Cerkiew powstała w okresie silnej latynizacji świątyń greckokatolickich, jest budowlą zewnętrznie dwudzielną, bez wyodrębnienia w bryle babińca, jakkolwiek wzniesiono nad nim charakterystyczną pseudokopułę na sześciobocznym tamburze, z latarnią na zwieńczeniu, dodaną prawdopodobnie w 1937 r. Z kolei nad nawą znalazła się sześcioboczna wieżyczka, z pozorną latarnią i orientalnie ukształtowanym hełmem.

Oryginalne wyposażenie cerkwi nie zachowało się, zdobiący świątynię piękny ikonostas został zestawiony z elementów pochodzących z innych świątyń, m.in. z Lalina, Wańkowej oraz wykonanych współcześnie we Lwowie. Na początku nowego milenium został odnowiony. W miejsce zniszczonej przez nawozy polichromii wykonano nową, autentyczna zachowała się tylko na stropie, gdzie podziwiać można Trójcę Świętą i Ewangelistów.

Nieopodal cerkwi znajduje się dzwonnica parawanowa. Oryginalne dzwony zaginęły, a te, które znajdują się tu obecnie, pochodzą prawdopodobnie z cerkwi w Dźwiniaczu Dolnym. Na przycerkiewnym cmentarzu zachował się jedynie dębowy krzyż z 1938 r. postawiony na pamiątkę 950-lecia Chrztu Rusi.