Kościół pw. Narodzenia Św. Jana Chrzciciela w Michniowcu

Kościół filialny w Michniowcu to dawna cerkiew grekokatolicka pw. Narodzenia Bogurodzicy wzniesiona ok. 1863 r. Drewniana świątynia, położona na niewielkim wzgórzu w centrum wsi jest wyjątkowo oryginalna. Każda z trzech części tworzących zabytek sprawia wrażenie wzniesionej niemal odrębnie. Znacznie mniejsze babiniec i prezbiterium towarzyszą umieszczonej centralnie potężnej, ośmiobocznej rotundzie nawy, zwieńczonej kopułą, we wnętrzu wspartą na słupach. Pozorne kopuły z pseudolatarniami  umieszczono także nad babińcem i prezbiterium.  

Po 1951 r. cerkiew została zamknięta, planowano jej wykorzystanie w charakterze magazynu zbożowego, wywieziono zatem ikony i pozostałe wyposażenie do tzw. składnicy ikon w Łańcucie. Były wśród nich ikony św. Mikołaja Cudotwórcy z XVIII w., Zwiastowania z XVII w. oraz XIX-wieczna płaszczenica. W 1971 r. cerkiew przejęli jednak i przywrócili do kultu wierni rzymskokatoliccy, dziś świątynia to kościół rzymskokatolicki pw. Narodzenia św. Jana Chrzciciela.

Wewnątrz znajduje się nietypowy, dostosowany do łuku tęczy półkolisty ikonostas. Dolna część ikon została rozmontowana i powieszona w różnych miejscach. Ikony namiestne zawieszone są w nawie i przedstawiają św. Mikołaja, Matkę Boską z Dzieciątkiem oraz scenę ofiary Kaina i Abla, natomiast carskie wrota wiszą w prezbiterium. Nad ołtarzem z polichromowanym kiwotem znajduje się baldachim. Na ścianach i kopule znajdują się polichromie figuralne z 1983 r., nie najlepiej jednak komponujące się z wnętrzem. Obok cerkwi stoi trzykondygnacyjna drewniana dzwonnica z 1904 r., nieopodal znajduje się także budynek dawnej plebanii, wybudowanej w 1908 r.