Kościół pw. Wniebowzięcia NMP w Smolniku

Cerkiew Św. Michała Archanioła, obecnie kościół rzymskokatolicki pw. Wniebowzięcia NMP, w Smolniku to zabytek szczególnie widowiskowy, położony na wyniosłym wzgórzu, doskonale widocznym z Bieszczadzkiej Obwodnicy. Otoczony starodrzewem jest jedynym obiektem z dawnej wsi Smolnik, jej powojenne zabudowania znalazły się niżej, ok. 1 km od cerkwi.

Zbudowana w 1791 r. zaliczana jest do architektury bojkowskiej w typie prostym, przypomina w tym cerkiew w Równi, z tym, że ta w Smolniku jest bardziej archaiczna - każda z wyraźnie wyodrębnionych części powstała na rzucie kwadratu - wyróżnia się nawa, szersza i wyższa, każdą z części wieńczy dach namiotowy, zakończony makowicą, przy czym zadaszenie nawy jest wyraźnie większe i wyższe. Bryłę urozmaica wydatny daszek okapowy, wsparty na rysiach. Świątynia nie tylko przypomina inne cerkwie bojkowskie w typie prostym (z Grąziowej w sanockim skansenie, Równi czy w Liskowatem), ale i najstarsze cerkwie drewniane, choćby świątynię w Gorajcu - pod względem położenia akcentu na wyższą i większą nawę. Jako doskonały przykład architektury cerkiewnej Karpat została w 2013 r. wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Wnętrze nie jest oryginalne, ale trzeba pamiętać, że po Akcji H-T w 1951 r., kiedy utraciła dotychczasowych parafian i wyposażenie, pełniła rolę magazynu rolniczego. Straciła wówczas także cenną polichromię z końca XVIII w. i z II poł. XIX w., która zachowała się jedynie fragmentarycznie. Ikony i inne utensylia znaleźć można i we Lwowie i w Łańcucie. Doceniona jako zabytek jeszcze w latach 50., zaczęła przyciągać turystów - niektórzy nawet tu nocowali, a ich podpisy do dzisiaj można zobaczyć w górnej części nawy.

Do kultu powróciła w 1974 r., w którym została przejęta przez kościół rzymskokatolicki. Obok cerkwi znajduje się niewielki cmentarz, na którym zachowało się zaledwie kilka dawnych nagrobków.