Park Krajobrazowy Doliny Sanu

Park Krajobrazowy Doliny Sanu powstał w 1992 r. i zajmuje powierzchnię 277,28 km². Jest położony w większości na terenie gminy Lutowiska, a w mniejszej części na terenie gmin Czarna i Solina. Wraz z Ciśniańsko-Wetlińskim Parkiem Krajobrazowym stanowi otulinę dla Bieszczadzkiego Parku Narodowego a łącznie wchodzą w skład Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery „Karpaty Wschodnie”. Park chroni przede wszystkim malowniczą dolinę Sanu od źródeł aż po ujście do Jeziora Solińskiego.

Niegdyś dolina Sanu była gęsto zaludniona, jednakże powojenne koleje historii sprawiły, że mieszkańcy znajdujących się tu wsi zostali wysiedleni, a na tereny dawnych osad powtórnie wkroczyła przyroda. Do najcenniejszych elementów Parku należą: naturalny w większości charakter zbiorowisk roślinnych, bogaty skład flory i fauny, występowanie gatunków fauny puszczańskiej, wysoka koncentracja gatunkowa i liczebnościowa rzadkich gatunków ptaków i ssaków oraz silne zróżnicowanie przestrzenne i wysoka różnorodność gatunkowa.

Na terenie Parku znajdują się 4 rezerwaty: torfowiskowy „Zakole”, krajobrazowy „Krywe” (centrum występowania węża Eskulapa w Polsce), leśny „Hulskie im. Stefana Myczkowskiego” oraz florystyczny „Śnieżyca wiosenna w Dwerniczku”.