Cmentarz w Wołosatem

Wołosate leży na terenie Bieszczadzkiego Parku Narodowego, w dolinie potoku Wołosatki, zaledwie 3 km od granicy z Ukrainą, od której oddziela ją Przełęcz Beskid.

Wieś powstała w XVI w. w dobrach królewskich, w kolejnych stuleciach znana była jako gniazdo beskidnictwa, czyli zbójnictwa, czemu sprzyjało położenie na granicy z Węgrami, otoczenie gór i bliskość przełęczy, przez którą wiódł trakt handlowy. Po wojnie, wieś licząca w 1939 r. ponad 1000 mieszkańców, została całkowicie wysiedlona a zabudowania zniszczone. Nie przetrwała także drewniana cerkiew pw. św. Dymitra z 1837 r., o charakterystycznej dla architektury bojkowskiej bryle, z silnym rozczłonkowaniem poszczególnych części, krytych łamanymi dachami namiotowymi. Po świątyni pozostała jedynie podmurówka i przycerkiewny cmentarz.

Najlepiej zachowanym na nim nagrobkiem jest otoczona żelaznym płotkiem mogiła rocznej córeczki proboszcza ustrzyckiego Mychaiło Skrockiego, zmarłej w 1907 r. Pozostałe nagrobki nie posiadają inskrypcji. Cały cmentarz, odnowiony w latach 90. otoczony jest  drewnianym ogrodzeniem.

Cerkwisko znajduje się kilkadziesiąt metrów od punktu kasowego BdPN na Tarnicę. Obok biegnie ścieżka historyczno-przyrodnicza Wołosate – Tarnica. Przy niej, tuż za cmentarzem stoi dawny żuraw, którym pobierano wodę ze studni. Często fotografowany z Tarnicą w tle stał się jednym z symboli Bieszczadów.