Tarnica

Tarnica to najwyższe wzniesienie polskich Bieszczadów i jednocześnie jedyny szczyt bieszczadzki zaliczany do Korony Gór Polski - jej wysokość to 1346 m n.p.m. Nazwa góry jest pamiątką po osadnictwie wołoskim, słowo tarnița w języku Wołochów (a i współczesnym rumuńskim) oznacza siodło, przełęcz. I faktycznie, podchodząc na szczyt najpierw wychodzimy na mocno wciętą przełęcz, często nazywaną siodłem (1286 m n.p.m.), na której krzyżują się szlaki czerwony i niebieski, dopiero po ok. 15 minutach osiągamy kulminację, wędrując dojściowym żółtym szlakiem. Grań Tarnicy jest nieco wydłużona, posiada dwa punkty szczytowe, którym towarzyszą skały i pozostałości po okopach wojennych. Szczyt wieńczy około 8-metrowej wysokości krzyż, który został tu postawiony na pamiątkę pobytu papieża Jana Pawła II w Bieszczadach. Cały szczyt jest ogrodzony, ustawiono tu również kilka ławek dla jego zdobywców.

Tarnica cechuje się wyjątkowymi walorami widokowymi. Rozpościera się z niej szeroka panorama na sąsiednie pasma bieszczadzkie, takie jak Krzemień, Halicz czy Rozsypaniec, zobaczyć stąd można także m.in. najwyższy szczyt całych Bieszczadów czyli Pikuj. W pogodne dni można dostrzec po stronie polskiej Tatry, po ukraińskiej Ostrą Horę, Połoninę Równą a nawet Gorgany, po słowackiej Vihorlat a niekiedy i pasma karpackie na terenie Rumunii.