Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Bałuciance

Malowniczo położona w górnej części osady dawna cerkiew pw. Zaśnięcia Matki Bożej uważana jest za jedną najstarszych drewnianych świątyń na Łemkowszczyznie. Wg tradycji powstała bowiem w XVII w., jakkolwiek na jej nadprożu znajduje się data 1750 r. W XIX wieku przeszła dwa gruntowne remonty, które zmieniły jej wygląd, zawsze jednak była budowlą o wyraźnie wyodrębnionych, niemal kwadratowych częściach. Kryte są one odrębnymi dachami, z cebulastymi wieżyczkami z pseudolatarniami. Nad nawą i wiwtarem dachy są łamane, dostosowane do funkcji kopuły - wszystko wg kanonu cerkwi łemkowskiej. od którego odbiega jednak przysadzista wieża, w XIX w. pozbawiona izbicy. W 1946 r. świątynia stała się rzymskokatolickim kościołem pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Jej obecny doskonały stan to wynik remontu, prowadzonego w latach 2009-2013, w jego trakcie m.in. odtworzono poszycie gontowe dachu oraz odnowiono ikonostas.

Pozostaje on jedną z najważniejszych atrakcji wnętrza, liczy cztery strefy, z bogatą dekoracją snycerską. Zestawiono go z dwóch innych ikonostasów, z II poł. XVII oraz z pocz. XVIII w., choć najcenniejsze ikony z Bałucianki są dziś ozdobą ekspozycji ikon w Muzeum w Łańcucie oraz Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, gdzie znalazły się też datowane na XV w, carskie wrota pochodzące z Bałucianki. Na swoim miejscu pozostaje natomiast rokokowy ołtarz z 1783 r. oraz interesująca ludowa kopia cudownego obrazu Chrystusa z Kobylanki koło Gorlic.

Obok świątyni znajduje się parawanowa dzwonnica, w której niegdyś znajdowały się trzy dzwony – do dzisiaj nie zachował się żaden z nich. Całość otoczona jest stylowym murem z dzikiego kamienia.