Ciśniańsko-Wetliński Park Krajobrazowy

Ciśniańsko-Wetliński Park Krajobrazowy utworzono w 1992 r., chroni on położone na zachód od Bieszczadzkiego Parku Narodowego partie Bieszczadów Zachodnich. Łącznie jego powierzchnia wynosi 51 461 ha, a znajduje się w granicach administracyjnych gmin Cisna, Komańcza, Baligród, Solina, Zagórz i Czarna. Park stanowi część Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery „Karpaty Wschodnie”.

Teren Parku to przede wszystkim rusztowo ukształtowane pasma górskie, poprzecinane dolinami rzecznymi. Najwyższe szczyty sięgają 1200 m n.p.m., najciekawsze i najbardziej znane to Rabia Skała (1199 m n.p.m.), Chryszczata (998 m n.p.m.), Łopiennik (1069 m n.p.m.) czy Jasło (1153 m n.p.m.). Wzdłuż pasma granicznego biegnie główny europejski dział wodny, oddzielający zlewiska Bałtyku i Morza Czarnego, przy czym cały obszar parku leży w dorzeczu Sanu, do którego uchodzą m.in. Solinka, Wetlinka i Osława. Rzeki te nierzadko tworzą malownicze przełomy.

Wśród terenów leśnych, zajmujących ponad 80% powierzchni Parku, dominuje zespół buczyny karpackiej, z przewagą buka i domieszką jodły, jawora i świerka. Znacznie rzadziej występują zespoły jaworzyny górskiej i bagiennej olszynki górskiej, w Kalnicy natomiast znajduje się torfowisko przejściowe, z jedynym w Bieszczadach stanowiskiem olszy czarnej.

Bogaty jest także świat zwierząt, spotyka się tu m.in. największe drapieżniki, takie jak niedźwiedź brunatny, wilk, ryś czy żbik. Zaobserwowano także występowanie kilku par lęgowych orła przedniego, występują tu także m.in. orlik krzykliwy, gadożer i płochacz halny.

Najcenniejsze fragmenty Parku objęto dodatkową formą ochrony w postaci rezerwatów przyrody, których jest aż siedem.