Kościół pw. św. Antoniego w Łodynie

Łodyna to dziś niewielka wieś pod Ustrzykami Dolnymi, u stóp kamiennej Laworty, znana z wyciągu narciarskiego “Laworta”, tradycji wydobycia ropy naftowej oraz wspaniałej cerkwi pw. św. Michała Archanioła. Liczy ok. 275 mieszkańców, jakkolwiek w 1939 r. było ich tu ponad 900.

Drewniana cerkiew została zbudowana w 1862 r., a w 1911 r. została odnowiona. Po powrocie tych terenów do Polski w 1951 r. (korekta granic Państwa) zabytek nie wrócił do kultu a użytkowany był zdecydowanie niezgodnie z przeznaczeniem, pełniąc m.in. funkcję magazynu węgla drzewnego. W roku 1971 przejęta została przez parafię rzymskokatolicką i przeszła gruntowny remont, stając się kościołem rzymskokatolickim pw. św. Antoniego.

Świątynia przejawia cechy latynizacji, jakkolwiek jest wyraźnie trójdzielna - prezbiterium, nawa i babiniec mają odrębne dachy, które zarazem cechuje taka sama wysokość zrębu. Do babińca dostawiono przedsionek konstrukcji słupowo-ramowej z niewielką wieżą, zaś nad nawą umieszczono baniastą wieżyczkę z latarnią. Całość świątyni jest pobita gontem, a dach blachą.

Z dawnego wyposażenia zachowało się w świątyni bardzo niewiele, nawet polichromie wykonano współcześnie, oryginalne bowiem nie ocalały. Jedyny wyjątek to ikony Matki Bożej z Dzieciątkiem – Hodegetrii, Chrystusa i Chrystusa Pantokratora, umieszczone w neobarokowych ołtarzach bocznych. Wspaniała, pochodząca z Łodyny, ikona św. Mikołaja z XVI w. znajduje się w zbiorach Muzeum Zamku w Łańcucie.

Przy cerkwi stoi murowana dzwonnica parawanowa z reliefem św. Antoniego. Zabytek znajduje się na podkarpackim odcinku „Szlaku Architektury Drewnianej”.