Otryt

Otryt to nazwa długiego, liczącego sobie około 20 km grzbietu, który ciągnie się od Rajskiego nad Jeziorem Solińskim, aż po Smolnik koło Lutowisk. Pasmo to zaliczane jest niekiedy do Bieszczadów, innym razem do Gór Sanocko-Turczańskich, bowiem po południowej stronie pasma płynie rzeka San, która uchodzi za granicę geograficzną Bieszczadów.

Najwyższą kulminacją jest Trohaniec, który ma 939 m n.p.m. i wznosi się nad samym Smolnikiem. Przez połowę pasma biegnie niebieski szlak graniczny z Dwernika, po czym w niedalekiej odległości od szczytu Hulskie skręca w kierunku północnym do Polany.

Masyw Otrytu jest w całości zalesiony, brak tu zatem widokowych polanek ale ze względu na swą dzikość jest licznie zamieszkiwany przez największe bieszczadzkie drapieżniki – niedźwiedzie, wilki, rysie, jelenie i żubry. Jest to zresztą jedna z najważniejszych ostoi puszczańskich w skali całej Polski. Na południowych stokach pasma znajduje się rezerwat przyrody „Hulskie im. Stefana Myczkowskiego”, którego celem jest ochrona lasu bukowego i jodłowo-bukowego oraz jednego z największych skupisk fauny w Bieszczadach. Na Otrycie możemy również spotkać największego i jednego z najrzadziej występujących węży w Polsce - węża Eskulapa, którego liczebność w skali całej Polski ocenia się na niewiele ponad 100 osobników. Dla jego ochrony utworzono największy w Bieszczadach rezerwat “Krywe”, zajmujący ponad 511 ha, w którym odnotowano także stanowisko lęgowe orła przedniego.

Na grzbiecie Otrytu, w miejscu, w którym przed wojną istniał przysiółek Otryt Górny, działa schronisko studenckie o nazwie Chata Socjologa. Z tego miejsca odchodzi zielony szlak do Lutowisk.