Przełęcz Goprowska

Przełęcz Goprowska znajduje się na wysokości 1160 m n.p.m., oddziela ona Tarniczkę (1315 m n.p.m.) od Krzemienia (1335 m n.p.m.). Sama przełęcz jest dość głęboko wcięta w stosunku do okolicznych szczytów, których zbocza opadają stromo w dół.

Nazwa przełęczy została oficjalnie przyjęta w 2009 r. i związana jest z faktem, że w tym miejscu działała w miesiącach letnich namiotowa dyżurka Grupy Bieszczadzkiej GOPR. Co prawda od 2010 r. dyżurka już tu nie funkcjonuje, ratownicy są bowiem bardziej mobilni, ale nazwa upamiętniająca ich trud pracy pozostała.

W pobliżu przełęczy wypływają dwa źródła – na południe wypływa Wołosatka natomiast po przeciwnej stronie strumyk, stanowiący dopływ Terebowca. Przełęcz to zarazem bardzo dobry punkt widokowy na najwyższe szczyty polskich Bieszczadów, a także szczyty po stronie ukraińskiej.

Przez przełęcz przechodzi czerwony Główny Szlak Beskidzki z Szerokiego Wierchu w kierunku Halicza oraz niebieski z Wołosatego na Bukowe Berdo. Nieco powyżej przełęczy znajduje się wiata, w której można się schronić w przypadku złej pogody. Została ona zbudowana przez Bieszczadzki Park Narodowy, jest drewniana, pod jej zadaszeniem znajdują się stół oraz ławki. Sama wiata została ulokowana na niebieskim szlaku tuż przy miejscu, w którym wybija źródło Wołosatki. Tym samym jest to jedyna wiata na terenie Parku z bezpośrednim dostępem do wody. Z wiaty rozpościera się bardzo ładny widok na Krzemień.