Park Krajobrazowy Gór Słonnych

Park Krajobrazowy Gór Słonnych powstał w 1992 r., aktualnie obejmuje powierzchnię 56 188 ha na terenie gmin: Lesko, Olszanica, Sanok, Tyrawa Wołoska i Ustrzyki Dolne. Ochroną objęto typowe dla Karpat Wschodnich pasma górskie: Gór Słonnych i Chwaniowa, rozciągające się z północnego zachodu na południowy wschód i poprzecinane siecią rzek i potoków, należących do zlewiska Sanu, za wyjątkiem rzeki Strwiąż, która, wypływając ze stoków góry Berdu, prowadzi swoje wody do Dniestru i należy do zlewiska Morza Czarnego.

Nazwa Parku - podobnie jak pasma górskiego, które obejmuje, wywodzi się od słonych źródeł, które licznie tu występują, zwłaszcza w obrębie szczytu Na Opalonym. Już w średniowieczu odwarzano z nich sól a pamiątką jest nie tylko nazwa Gór Słonnych ale i pobliskiej Tyrawy Solnej. Innym cennym surowcem była ropa naftowa, wydobywana zwłaszcza w okolicy Ropienki, gdzie jeszcze przed wojną było kilkadziesiąt szybów.

Teren Parku w 73% jest zalesiony, głównie przez zespoły buczyny karpackiej, jednakże nie brakuje charakterystycznych obszarów dawnych pól uprawnych, łąk i pastwisk, przypominających o wysiedlonych i nieistniejących już wioskach, podobnie jak i stare, zdziczałe już drzewa owocowe. W dolinach rzecznych występują głównie zarośla wiklinowe i nadrzeczna olszynka karpacka. Łącznie stwierdzono na terenie Parku 900 gatunków roślin naczyniowych, w tym aż 68 gatunków górskich. Występują tu m.in. drzewiaste formy cisa występujące w okolicach Serednicy oraz stanowisko krzewu - kosa olcha w okolicach Bandrowa. Osobliwością geologiczną są odkrywki fliszu karpackiego występujące w różnych punktach Parku. Szczególnie cenne miejsca zostały objęte ochroną w postaci rezerwatów, których jest na terenie Parku aż dziewięć.

Z fauny mamy tu większość dużych ssaków, z niedźwiedziem, wilkiem i rysiem na czele, stwierdzono obecność rzadkich ptaków, w tym orła przedniego, gniazduje tu także zagrożony w skali globalnej derkacz.